อภิสิทธิ์หนีทหาร ความจริงอีกด้าน Hot Topic 25กค55
http://www.youtube.com/watch?v=FrYvWC6h1tI&feature=player_embedded
วันพฤหัสบดีที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2555
อภิสิทธิ์หนีทหาร ความจริงอีกด้าน Hot Topic 25กค55
http://www.youtube.com/watch?v=FrYvWC6h1tI&feature=player_embedded
ความสับสนซับซ้อนของเรื่อง “เสรีนิยม” ในโลกปัจจุบัน
ความสับสนซับซ้อนของเรื่อง “เสรีนิยม” ในโลกปัจจุบัน
โดยใจ อึ๊งภากรณ์
เมื่อไม่นานมานี้มีคนตั้งคำถามสำคัญท้าทายกับผมว่า “ทำไมถึงเสนอว่าพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งเป็นพรรคอำมาตย์ เป็นพรรคเสรีนิยม?” ผมจะพยายามตอบในบทความนี้
แนวคิดเสรีนิยม (Liberalism) เป็นทั้งแนวคิดทางการเมืองและเศรษฐศาสตร์พร้อมกัน แยกออกจากกันไม่ได้ จุดเริ่มต้นของแนวนี้คือการต่อสู้ทางการเมืองระหว่างชนชั้นนายทุน กับชนชั้นขุนนางอนุรักษ์นิยมในยุโรป ในสมัยปฏิวัติ อังกฤษ อเมริกา และฝรั่งเศส เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17-18
ในยุคนั้นพวกขุนนางอนุรักษ์นิยมสามารถผูกขาดอำนาจเศรษฐกิจ ผ่านการถือตำแหน่งในรัฐ และสามารถควบคุมอำนาจทางการเมืองผ่านเผด็จการ ดังนั้นแนวคิดของชนชั้นนายทุน ซึ่งเป็นชนชั้นใหม่ที่เติบโตขึ้นมาและท้าทายขุนนางอนุรักษ์นิยม จะเสนอว่าต้องมีประชาธิปไตย และสิทธิเสรีภาพที่เท่าเทียมกัน และต้องทำลายการผูกขาดระบบเศรษฐกิจของรัฐโดยการใช้กลไกตลาดเสรีและการค้า เสรี
นักคิดสำคัญๆ ของแนวเสรีนิยมนี้มีอย่างเช่น John Locke, de Tocqueville, James Mill และเขามักจะเน้นเรื่อง “ประชาธิปไตย” เสรีภาพปัจเจกกับสิทธิในทรัพย์สินปัจเจก เพื่อเผชิญหน้ากับรัฐเผด็จการของขุนนาง ส่วน Adam Smith จะเน้นเรื่องความสำคัญของกลไกตลาดเสรีเพื่อต้านการผูกขาด แต่ “ประชาธิปไตย” ของเขาไม่ใช่ประชาธิปไตยที่พลเมืองชายหญิงทุกชนชั้นจะมีสิทธิเท่าเทียมกัน อย่างที่เราเข้าใจในยุคนี้ มันเป็นการเน้นสิทธิเสรีภาพของนักธุรกิจและชนชั้นกลางเพศชายมากกว่า สิทธิในทรัพย์สินคือสิทธิของนายทุนที่จะจ้าง (และขูดรีด) แรงงาน และสำหรับ Smith การใช้กลไกตลาดมีเป้าหมายในการทำลายอำนาจผูกขาดของขุนนาง ในขณะเดียวกัน Smith เน้นว่าระบบเศรษฐกิจที่พึงปรารถนา จะมีความเป็นธรรมสำหรับคนจนด้วย ไม่ใช่ระบบ “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” แต่ลูกศิษย์ Smith ในยุคนี้มักจะลืมประเด็นสำคัญอันนี้
เราต้องเข้าใจว่าคนที่ยึดถือแนวเสรีนิยมในยุคนั้นคือคนสมัยใหม่ก้าวหน้า ที่กำลังสู้กับระบบเก่า แต่พอชนชั้นนายทุนสถาปนาตนเองเป็นชนชั้นปกครอง และระบบทุนนิยมครอบงำโลกได้ กระแสคิดหลักของนายทุนก็เปลี่ยนไปเป็นการปกป้องอำนาจและผลประโยชน์ของเขา คือเขากลายเป็นคนอนุรักษ์นิยมนั้นเอง
ในปัจจุบัน แนวคิดเสรีนิยมกลายเป็นแนวที่ต่อต้านการใช้รัฐ เพื่อสร้างสวัสดิการและความเป็นธรรมสำหรับส่วนรวม ซึ่งเป็นกระแสหลักในยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เสรีนิยมที่รื้อฟื้นขึ้นมานี้เป็นแนวคิดที่เน้นสิทธิปัจเจกของคนรวยและนาย ทุน เหนือสิทธิของคนธรรมดาที่มาจากการเน้นผลประโยชน์ส่วนรวม “เสรีนิยมใหม่” หรือ Neo-liberalism คือลัทธิของคนที่เน้นการค้าเสรี การขายรัฐวิสาหกิจให้เอกชน และการยกเลิกรัฐสวัสดิการ เช่นพรรคอนุรักษ์นิยมในอังกฤษและส่วนอื่นของยุโรปและในสหรัฐ ในทศวรรษ 1980 (ยุค Thatcher กับ Reagan) พวกนี้นอกจากจะเน้นความ “ศักดิ์สิทธิ์ของกลไกตลาด” และความ “จำเป็น” ที่จะลดบทบาทรัฐแล้ว เขาพร้อมจะรับแนวคิด “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” แล้วยังอ้างว่าการลดบทบาทรัฐในระบบเศรษฐกิจ จะทำให้มี “ประชาธิปไตย” มากขึ้น แต่ในความเป็นจริงมันเป็นการทำลายสิทธิเสรีภาพของคนทำงานซึ่งต้องการให้รัฐ ปกป้องความเสมอภาคในสังคม
พวกเสรีนิยมใหม่ มักจะวิจารณ์สวัสดิการรัฐว่าเป็นการสร้าง “ระบบอุปถัมภ์” และ “ทำลายวินัยทางการคลัง” เพราะรัฐเก็บภาษีสูงและกู้เงินมาเพื่อสร้างสวัสดิการ แทนที่จะลดภาษีให้คนรวยและหลีกทางให้บริษัทเอกชนเป็นคนกู้เงินในตลาดการเงิน
ที่น่าสนใจคือ พรรคประชาธิปัตย์ และนักวิชาการเศรษฐศาสตร์เสรีนิยมในไทย มักจะโจมตีการที่รัฐบาล ไทยรักไทย ใช้รัฐในการสร้างสวัสดิการว่าเป็นการ “ทำลายวินัยทางการคลัง” และการสร้างวัฒนธรรมพึ่งพาอุปถัมภ์ และนักวิชาการรัฐศาสตร์เสรีนิยมในไทย ที่อ้างนักคิดเสรีนิยมต่างๆ เพื่ออธิบายประชาธิปไตย ก็หันไปต้อนรับรัฐประหาร 19 กันยา นี่คือสาเหตุที่ผมเรียกพวกนี้ว่า “เสรีนิยมรถถัง”
ประเด็นถกเถียงระหว่างพวกเสรีนิยมกับพวกสังคมนิยมในเรื่องประชาธิปไตย ตะวันตกคือ สิทธิเสรีภาพของปัจเจก และระบบประชาธิปไตยแบบตะวันตก จะถูกพัฒนาผ่านการปล่อยวางให้กลไกตลาดดำเนินไปโดยไร้อุปสรรค์ หรือจะถูกพัฒนาผ่านการใช้รัฐในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของพลเมือง
ในไทย ทั้งรัฐบาลไทยรักไทย และรัฐบาลอำมาตย์อนุรักษ์นิยมของ คมช. กับประชาธิปัตย์ ชื่นชมในนโยบายเสรีนิยมกลไกตลาด เช่นการเซ็นสัญญาค้าเสรี การนำมหาวิทยาลัยออกนอกระบบ และการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ ถ้าศึกษารัฐธรรมนูญปี 2550 จะเห็นว่าอำมาตย์ส่งเสริมทั้งกลไกตลาดเสรี แบบเสรีนิยมโลกาภิวัตน์ กับเศรษฐกิจพอเพียงควบคู่กัน และมีการเน้นว่าทั้งสองไปด้วยกันได้และไม่ขัดแย้งกัน เราเข้าใจได้เพราะทั้งสองปฏิเสธการใช้รัฐเพื่อการกระจายรายได้และสร้าง สวัสดิการ
สรุปแล้วความขัดแย้งในวิกฤตการเมืองปัจจุบัน ไม่ใช่ระหว่างกลุ่มชนชั้นนำที่ใช้เสรีนิยม กับกลุ่มชนชั้นนำที่อยากปิดประเทศและหมุนนาฬิกากลับไปสู่ยุคก่อนโลกาภิวัตน์ แต่อย่างใด แต่เป็นความขัดแย้งระหว่างอำมาตย์อนุรักษ์นิยมที่ต้องการปกครองประชาชน โดยที่ประชาชนไม่มีส่วนร่วมอะไรเลย ทั้งทางการเมืองและเศรษฐกิจ กับนักการเมืองนายทุนที่ทำแนวร่วมประชาธิปไตยกับพลเมืองส่วนใหญ่ผ่านการ พัฒนาสังคม
พรรคประชาธิปัตย์ จึงเป็นทั้งพรรคเสรีนิยม และพรรคอนุรักษ์นิยมได้ และนักวิชาการเสรีนิยมในไทยเป็นพวกที่สนับสนุนอำมาตย์กับเผด็จการ
แต่ที่เขียนมาทั้งหมดนี้เป็น “นิยามทางวิชาการ” เพราะถ้าคุณใบตองแห้งและคนอื่นจะเรียกตัวเองด้วยภาษาชาวบ้านว่าเป็น “เสรีนิยม” ในความหมายที่ชื่นชมสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตย เขาก็มีสิทธิ์ที่จะเรียกตัวเองแบบนั้น และผมก็จะสนับสนุนความรักในเสรีภาพของเขาเต็มที่
(ที่มา)
http://prachatai.com/journal/2010/10/31488
โดยใจ อึ๊งภากรณ์
เมื่อไม่นานมานี้มีคนตั้งคำถามสำคัญท้าทายกับผมว่า “ทำไมถึงเสนอว่าพรรคประชาธิปัตย์ ซึ่งเป็นพรรคอำมาตย์ เป็นพรรคเสรีนิยม?” ผมจะพยายามตอบในบทความนี้
แนวคิดเสรีนิยม (Liberalism) เป็นทั้งแนวคิดทางการเมืองและเศรษฐศาสตร์พร้อมกัน แยกออกจากกันไม่ได้ จุดเริ่มต้นของแนวนี้คือการต่อสู้ทางการเมืองระหว่างชนชั้นนายทุน กับชนชั้นขุนนางอนุรักษ์นิยมในยุโรป ในสมัยปฏิวัติ อังกฤษ อเมริกา และฝรั่งเศส เมื่อคริสต์ศตวรรษที่ 17-18
ในยุคนั้นพวกขุนนางอนุรักษ์นิยมสามารถผูกขาดอำนาจเศรษฐกิจ ผ่านการถือตำแหน่งในรัฐ และสามารถควบคุมอำนาจทางการเมืองผ่านเผด็จการ ดังนั้นแนวคิดของชนชั้นนายทุน ซึ่งเป็นชนชั้นใหม่ที่เติบโตขึ้นมาและท้าทายขุนนางอนุรักษ์นิยม จะเสนอว่าต้องมีประชาธิปไตย และสิทธิเสรีภาพที่เท่าเทียมกัน และต้องทำลายการผูกขาดระบบเศรษฐกิจของรัฐโดยการใช้กลไกตลาดเสรีและการค้า เสรี
นักคิดสำคัญๆ ของแนวเสรีนิยมนี้มีอย่างเช่น John Locke, de Tocqueville, James Mill และเขามักจะเน้นเรื่อง “ประชาธิปไตย” เสรีภาพปัจเจกกับสิทธิในทรัพย์สินปัจเจก เพื่อเผชิญหน้ากับรัฐเผด็จการของขุนนาง ส่วน Adam Smith จะเน้นเรื่องความสำคัญของกลไกตลาดเสรีเพื่อต้านการผูกขาด แต่ “ประชาธิปไตย” ของเขาไม่ใช่ประชาธิปไตยที่พลเมืองชายหญิงทุกชนชั้นจะมีสิทธิเท่าเทียมกัน อย่างที่เราเข้าใจในยุคนี้ มันเป็นการเน้นสิทธิเสรีภาพของนักธุรกิจและชนชั้นกลางเพศชายมากกว่า สิทธิในทรัพย์สินคือสิทธิของนายทุนที่จะจ้าง (และขูดรีด) แรงงาน และสำหรับ Smith การใช้กลไกตลาดมีเป้าหมายในการทำลายอำนาจผูกขาดของขุนนาง ในขณะเดียวกัน Smith เน้นว่าระบบเศรษฐกิจที่พึงปรารถนา จะมีความเป็นธรรมสำหรับคนจนด้วย ไม่ใช่ระบบ “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” แต่ลูกศิษย์ Smith ในยุคนี้มักจะลืมประเด็นสำคัญอันนี้
เราต้องเข้าใจว่าคนที่ยึดถือแนวเสรีนิยมในยุคนั้นคือคนสมัยใหม่ก้าวหน้า ที่กำลังสู้กับระบบเก่า แต่พอชนชั้นนายทุนสถาปนาตนเองเป็นชนชั้นปกครอง และระบบทุนนิยมครอบงำโลกได้ กระแสคิดหลักของนายทุนก็เปลี่ยนไปเป็นการปกป้องอำนาจและผลประโยชน์ของเขา คือเขากลายเป็นคนอนุรักษ์นิยมนั้นเอง
ในปัจจุบัน แนวคิดเสรีนิยมกลายเป็นแนวที่ต่อต้านการใช้รัฐ เพื่อสร้างสวัสดิการและความเป็นธรรมสำหรับส่วนรวม ซึ่งเป็นกระแสหลักในยุโรปหลังสงครามโลกครั้งที่สอง เสรีนิยมที่รื้อฟื้นขึ้นมานี้เป็นแนวคิดที่เน้นสิทธิปัจเจกของคนรวยและนาย ทุน เหนือสิทธิของคนธรรมดาที่มาจากการเน้นผลประโยชน์ส่วนรวม “เสรีนิยมใหม่” หรือ Neo-liberalism คือลัทธิของคนที่เน้นการค้าเสรี การขายรัฐวิสาหกิจให้เอกชน และการยกเลิกรัฐสวัสดิการ เช่นพรรคอนุรักษ์นิยมในอังกฤษและส่วนอื่นของยุโรปและในสหรัฐ ในทศวรรษ 1980 (ยุค Thatcher กับ Reagan) พวกนี้นอกจากจะเน้นความ “ศักดิ์สิทธิ์ของกลไกตลาด” และความ “จำเป็น” ที่จะลดบทบาทรัฐแล้ว เขาพร้อมจะรับแนวคิด “มือใครยาวสาวได้สาวเอา” แล้วยังอ้างว่าการลดบทบาทรัฐในระบบเศรษฐกิจ จะทำให้มี “ประชาธิปไตย” มากขึ้น แต่ในความเป็นจริงมันเป็นการทำลายสิทธิเสรีภาพของคนทำงานซึ่งต้องการให้รัฐ ปกป้องความเสมอภาคในสังคม
พวกเสรีนิยมใหม่ มักจะวิจารณ์สวัสดิการรัฐว่าเป็นการสร้าง “ระบบอุปถัมภ์” และ “ทำลายวินัยทางการคลัง” เพราะรัฐเก็บภาษีสูงและกู้เงินมาเพื่อสร้างสวัสดิการ แทนที่จะลดภาษีให้คนรวยและหลีกทางให้บริษัทเอกชนเป็นคนกู้เงินในตลาดการเงิน
ทุกวันนี้พรรคการเมือง “เสรีนิยม” ในญี่ปุ่น ออสเตรเลีย อังกฤษ
และส่วนอื่นของยุโรป เป็นแค่พรรคอนุรักษ์นิยมชนิดหนึ่งของนายทุนเท่านั้น
กรณีพรรคประชาธิปัตย์ในไทยก็ไม่ต่างออกไป และพรรคนี้เป็นส่วนหนึ่งของ
“สากลเสรีนิยม” อีกด้วย
ที่น่าสนใจคือ พรรคประชาธิปัตย์ และนักวิชาการเศรษฐศาสตร์เสรีนิยมในไทย มักจะโจมตีการที่รัฐบาล ไทยรักไทย ใช้รัฐในการสร้างสวัสดิการว่าเป็นการ “ทำลายวินัยทางการคลัง” และการสร้างวัฒนธรรมพึ่งพาอุปถัมภ์ และนักวิชาการรัฐศาสตร์เสรีนิยมในไทย ที่อ้างนักคิดเสรีนิยมต่างๆ เพื่ออธิบายประชาธิปไตย ก็หันไปต้อนรับรัฐประหาร 19 กันยา นี่คือสาเหตุที่ผมเรียกพวกนี้ว่า “เสรีนิยมรถถัง”
ประเด็นถกเถียงระหว่างพวกเสรีนิยมกับพวกสังคมนิยมในเรื่องประชาธิปไตย ตะวันตกคือ สิทธิเสรีภาพของปัจเจก และระบบประชาธิปไตยแบบตะวันตก จะถูกพัฒนาผ่านการปล่อยวางให้กลไกตลาดดำเนินไปโดยไร้อุปสรรค์ หรือจะถูกพัฒนาผ่านการใช้รัฐในการเพิ่มคุณภาพชีวิตของพลเมือง
ในไทย ทั้งรัฐบาลไทยรักไทย และรัฐบาลอำมาตย์อนุรักษ์นิยมของ คมช. กับประชาธิปัตย์ ชื่นชมในนโยบายเสรีนิยมกลไกตลาด เช่นการเซ็นสัญญาค้าเสรี การนำมหาวิทยาลัยออกนอกระบบ และการแปรรูปรัฐวิสาหกิจ ถ้าศึกษารัฐธรรมนูญปี 2550 จะเห็นว่าอำมาตย์ส่งเสริมทั้งกลไกตลาดเสรี แบบเสรีนิยมโลกาภิวัตน์ กับเศรษฐกิจพอเพียงควบคู่กัน และมีการเน้นว่าทั้งสองไปด้วยกันได้และไม่ขัดแย้งกัน เราเข้าใจได้เพราะทั้งสองปฏิเสธการใช้รัฐเพื่อการกระจายรายได้และสร้าง สวัสดิการ
ไทยรักไทย ต่างจากอำมาตย์อนุรักษ์นิยมและพรรคประชาธิปัตย์
ตรงที่มีการใช้เศรษฐกิจคู่ขนาน
คือใช้เสรีนิยมกลไกตลาดในระดับชาติกับโลกาภิวัตน์
และงบประมาณรัฐเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจรากหญ้าในระดับหมู่บ้านตามแนวเคนส์
(Keynesian) ไทยรักไทย ต่างจากพวกนั้นอีกในเรื่องการพัฒนาสวัสดิการ
และการเชื่อมโยงเรื่องนี้กับชัยชนะในการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย
สรุปแล้วความขัดแย้งในวิกฤตการเมืองปัจจุบัน ไม่ใช่ระหว่างกลุ่มชนชั้นนำที่ใช้เสรีนิยม กับกลุ่มชนชั้นนำที่อยากปิดประเทศและหมุนนาฬิกากลับไปสู่ยุคก่อนโลกาภิวัตน์ แต่อย่างใด แต่เป็นความขัดแย้งระหว่างอำมาตย์อนุรักษ์นิยมที่ต้องการปกครองประชาชน โดยที่ประชาชนไม่มีส่วนร่วมอะไรเลย ทั้งทางการเมืองและเศรษฐกิจ กับนักการเมืองนายทุนที่ทำแนวร่วมประชาธิปไตยกับพลเมืองส่วนใหญ่ผ่านการ พัฒนาสังคม
พรรคประชาธิปัตย์ จึงเป็นทั้งพรรคเสรีนิยม และพรรคอนุรักษ์นิยมได้ และนักวิชาการเสรีนิยมในไทยเป็นพวกที่สนับสนุนอำมาตย์กับเผด็จการ
แต่ที่เขียนมาทั้งหมดนี้เป็น “นิยามทางวิชาการ” เพราะถ้าคุณใบตองแห้งและคนอื่นจะเรียกตัวเองด้วยภาษาชาวบ้านว่าเป็น “เสรีนิยม” ในความหมายที่ชื่นชมสิทธิเสรีภาพและประชาธิปไตย เขาก็มีสิทธิ์ที่จะเรียกตัวเองแบบนั้น และผมก็จะสนับสนุนความรักในเสรีภาพของเขาเต็มที่
ส่วนผมจะขอเรียกตัวเองว่าเป็น “เสื้อแดงสังคมนิยม”
ที่ต้องการเห็นประเทศไทยเป็นประชาธิปไตยและรัฐสวัสดิการ
ผ่านการทำลายเผด็จการของอำมาตย์
และเผด็จการทางเศรษฐกิจของทุนนิยมกลไกตลาดเสรี
(ที่มา)
http://prachatai.com/journal/2010/10/31488
เผด็จการของเสรีนิยม
(คลิกอ่าน)
http://redthaisocialist.com/2011-02-22-09-46-04/303-2011-12-06-13-23-22.html
(คลิกอ่าน)
http://redthaisocialist.com/2011-02-22-09-46-04/303-2011-12-06-13-23-22.html
หลักการเสรีนิยมแตกต่างกับประชาธิปไตยอย่างไร Divas Cafe 26กค55
หลักการเสรีนิยมแตกต่างกับประชาธิปไตยอย่างไร Divas Cafe 26กค55
(คลิก)
The Daily Dose 26กรกฎาคม55
The Daily Dose 26กรกฎาคม55
http://www.youtube.com/watch?v=YqOM8gZDo6w&feature=player_embedded
"ทักษิณ"ลั่นจะได้กลับบ้านเร็วๆ นี้ แนะคน ปชป.อ่านหนังสือจะได้เข้าใจ เหน็บอ่านนิยายน้ำเน่ากันเยอะ
"ทักษิณ"ลั่นจะได้กลับบ้านเร็วๆ นี้ แนะคน ปชป.อ่านหนังสือจะได้เข้าใจ เหน็บอ่านนิยายน้ำเน่ากันเยอะ
วันที่ 26 ก.ค. ที่พรรคเพื่อไทย ในงานเปิดห้องสมุดทักษิณ ชินวัตร เนื่องในโอกาสครบรอบวันคล้ายวันเกิด 63 ปี ของพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร อดีตนายกรัฐมนตรี พ.ต.ท.ทักษิณ วิดีโอลิงค์จากเกาะฮ่องกงมาในงานว่า ครอบครัวคงรู้ว่าตนชอบอ่าน จึงทำห้องสมุดนี้ขึ้นมาเพื่อจุดประกายทุกคนให้รักการอ่าน เพราะการอ่านทำให้มีความรู้ และความรู้คือการสร้างพลัง ไม่ใช่เงินอย่างที่คนในพรรคประชาธิปัตย์เข้าใจ เลยแกล้งยึดเงินไป มากกว่านั้นอยากให้คนในพรรคประชาธิปัตย์ได้มาอ่าน เพื่อจะได้รู้ว่าตนคิดอย่างไร
พ.ต.ท.ทักษิณ กล่าวว่า เพราะทุกวันนี้ คนอ่านนิยายน้ำเน่ากันเยอะ ทำให้เป็นคนไม่มีความรู้ และที่ทุกวันนี้บ้านเมืองวุ่นวายเพราะคนไม่มีความรู้มีมากกว่าคนมีความรู้ เลยทำให้คนไม่รู้ถูกหลอก ซึ่งแท้ที่จริงควรนำความรู้มาพูด จึงอยากให้นักการเมืองได้อ่านหนังสือดีๆ โดยตนจะนำหนังสือที่ชอบและใช้อ่านในช่วงอยู่ต่างประเทศส่งมาให้อ่านด้วย
นอกจากนี้ พ.ต.ท.ทักษิณ ยังกล่าวอีกว่า อีกไม่นานนี้จะได้กลับบ้าน รอเพียงประเทศไทยออกวีซ่าให้เท่านั้น ซึ่งยังไม่รู้ว่าจะมีใครออกให้และออกเมื่อไหร่ สำหรับงานครบรอบวันเกิดนั้น ใครมาหรือไม่ได้มาที่เกาะฮ่องกงไม่ใช่ประเด็นสำคัญ แต่อยู่ที่ความมุ่งมั่นในการสร้างบ้านเมืองมากกว่า
(ที่มา) http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1343277290&grpid=00&catid=&subcatid=
คำวินิจฉัยกลางศาลรัฐธรรมนูญ: คดีแก้ รธน. คือ ล้มล้างการปกครองฯ หรือไม่ (อย่างเป็นทางการ)
คำวินิจฉัยกลางศาลรัฐธรรมนูญ: คดีแก้ รธน. คือ ล้มล้างการปกครองฯ หรือไม่ (อย่างเป็นทางการ)
ออกแล้ว คำวินิจฉัยกลาง (อย่างเป็นทางการ) ที่ 18-22/2555 เรื่องคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 68
26 ก.ค. 55 สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ เผยแพร่คำวินิจฉัยกลางที่ 18-22/2555 เรื่องคำร้องขอให้ศาลรัฐธรรมนูญพิจารณาวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญ มาตรา 68 ตามที่มีผู้ร้องให้ศาลวินิจฉัยว่า การแก้ไขรัฐธรรมนูญ มาตรา 291 เพื่อจัดตั้งสภาร่างรัฐธรรมนูญขึ้นมาทำหน้าที่พิจารณายกร่างรัฐธรรมนูญใหม่ ทั้งฉบับ เป็นการล้มล้างการปกครองหรือเป็นการให้ได้มาซึ่งอำนาจการปกครอง โดยวิถีทางที่มิได้บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ ซึ่งขัดกับมาตรา 68 หรือไม่ รวมทั้งสิ้น 29 หน้า โดยมีประเด็นวินิจฉัยทั้งสิ้น 4 ประเด็น
โดยประเด็นที่หนึ่ง ศาลรัฐธรรมนูญมีอำนาจในการรับคำร้องวินิจฉัยคดีนี้หรือไม่ ซึ่งศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่า ศาลฯมีอำนาจหน้าที่ในการรับวินิจฉัยคำร้องดังกล่าว ตามมาตรา 68 วรรคสอง โดยอัยการสูงสุดมีหน้าที่แค่พิจารณาเบื้องต้นเท่านั้น ไม่มีอำนาจตัดสิทธิการร้องของบุคคลโดยตรง ในประเด็นที่สอง การแก้ไขรัฐธรมนูญ มาตรา 291 ทำได้ทั้งฉบับหรือไม่ ศาลรัฐธรรมนูญได้วินิจฉัยว่า แม้การแก้ไขรัฐธรรมนูญ มาตรา 291 จะเป็นอำนาจรัฐสภา แต่ก็ไม่สามารถแก้ไขทั้งฉบับได้ เพราะเมื่อรัฐธรรมนูญผ่านการลงประชามติโดยประชาชน ดังนั้น ควรถามประชาชนก่อนแก้ไข ประเด็นที่ สาม การแก้ไขรัฐธรรมนูญของรัฐสภานี้ เป็นการล้มล้างระบอบการปกครองระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุขหรือไม่ ศาลวินิจฉัยว่า ผู้ร้องไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะชี้ชัดได้ว่า การแก้ไขรัฐธรรมนูญจะทำให้เกิดการล้มล้างการปกครอง เพราะเป็นเพียงการกล่าวอ้าง และแสดงความเป็นห่วงเท่านั้น จึงมีคำสั่งให้ยกคำร้อง และเมื่อยกคำร้องแล้ว จึงไม่มีความจำเป็นต้องพิจารณาในประเด็นที่ 4 เกี่ยวกับการยุบพรรค และตัดสิทธิทางการเมือง
โดยคำวินิจฉัยอย่างเป็นทางการ มีรายละเอียด ดังนี้
(คลิก)
คำวินิจฉัยกลางศาลรัฐธรรมนูญ: คดีแก้ รธน. คือ ล้มล้างการปกครองฯ หรือไม่ (อย่างเป็นทางการ)
(อ่านต่อ)
http://www.prachatai.com/journal/2012/07/41752
Wake up Thailand ประจำวันพฤหัสบดีที่ 26 ก.ค. 55
Wake up Thailand ประจำวันพฤหัสบดีที่ 26 ก.ค. 55
(ส.ส. ไม่แข็ง..Primary Vote เสียดีไหม?)
(คลิกฟัง)
http://shows.voicetv.co.th/wakeup-thailand/45722.html
สุรชัย ด่านวัฒนานุสรณ์/เนลสัน แมนเดล่า ประเทศไทย
สุรชัย ด่านวัฒนานุสรณ์/เนลสัน แมนเดล่า ประเทศไทย
วันนี้สภาผู้แทนคนเสื้อแดงในคุก
จะอภิปรายพูดถึงคนเสื้อแดงที่ถูกคุมขังอยู่ในคุกคนหนึ่ง
เขาถูกกล่าวหาในความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112 รวมทั้งหมด 5 คดี
ต่างกรรม ต่างวาระ เขารับสารภาพไม่ขอต่อสู้คดี ศาลตัดสินจำคุกคดีละ 2 ปี 6
เดือน ให้นับต่อแต่ละคดี เวลานี้คดีสิ้นสุดหมดแล้ว
เขาผู้นี้ก็คือ อาจารย์สุรชัย แซ่ด่าน อธิการบดีมหาวิทยาลัยสนามหลวง
ประธานกลุ่มแดงสยามนั่นเอง อาจารย์สุรชัย ติดคุกมาแล้ว 3 รอบ รวม 21 ปี
โดยรอบแรก ถูกศาลพิพากษาจำคุก 6 ปี แต่ถูกจองจำอยู่เพียง 3 ปี รอบที่สอง
ถูกศาลทหารพิพากษาจำคุก 23 ปี หนึ่งคดี และพิพากษาประหารชีวิตอีกคดีหนึ่ง
ถูกคุมขังอยู่ 16 ปี ส่วนรอบนี้เป็นรอบที่ 3 ถูกตัดสิน 5 คดี 12 ปี 6 เดือน
ถูกขังมาแล้ว 1 ปี 4 เดือน ยังไม่รู้ว่าจะต้องอยู่อีกกี่ปี
อาจารย์สุรชัย คาดว่าจะอยู่ในคุกประมาณ 6-7 ปี
ก็จะทำสถิติเท่ากับท่านเนลสัน แมนเดล่า แห่งประเทศแอฟริกาใต้ ที่ติดคุกอยู่
27 ปี ออกจากคุกตอนอายุ 76 ปี อ.สุรชัยปีนี้ อายุ 70 ปี ถ้าอยู่ในคุกอีก 6
ปี ออกจากคุก็ 76 ปี เท่ากับท่านเนลสัน แมนเดล่า และติดคุก 27 ปีเท่ากัน
อ.สุรชัยจึงเป็น เนลสัน แมนเดล่า แห่งประเทศไทย แต่จะเป็นเพียงเนลสัน
แมนเดล่า ที่ติดคุกเท่านั้น ไม่ใช่เนลสันที่เป็นประธานาธิบดีหรอก
ทำไม อ.สุรชัย จึงคิดว่าต้องถูกคุมขังอยู่ในคุกถึง 6-7 ปี
เพราะคดีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 112
ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครที่จะต้องถูกคุมขังอยู่นานขนาดนั้น
เพราะเป็นคดีที่ละเมิดต่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
พระองค์จะทรงมีพระเมตตาพระราชทานอภัยโทษเสมอ ซึ่ง อ.สุรชัย
ก็เคยได้รับพระมหากรุณาธิคุณ พระราชทานอภัยโทษประทานชีวิตให้มาแล้ว
อ.สุรชัย คงจะคาดการณ์ไปในทางร้ายว่า เพราะเคยได้รับพระมหากรุณาธิคุณ
พระราชทานอภัยโทษ ประหารชีวิตให้มาแล้วนั่นเอง
จึงอาจจะไม่ได้รับพระราชทานอภัยโทษพิเศษในครั้งนี้
เนื่องจากจะถูกมองว่าไม่เข็ดหลาบ จึงเตรียมติดคุกยาว
ถึงขนาดทำพินัยกรรมเอาไว้ เผื่อตายในคุกทีเดียว
ที่ประชุมสภาผู้แทนคนเสื้อแดงในคุกมีความเห็นว่า อ.สุรชัย
เป็นผู้ที่ไม่เชื่อถือกระบวนการยุติธรรมของประเทศไทยเลย จึงไม่ต่อสู้คดี
เพราะเคยผิดหวังและเจ็บปวดมาแล้วจากการกระทำของกระบวนการยุติธรรม
ถูกยัดเยียดคดีและตัดสินอย่างไม่เป็นธรรม
เป็นผู้ที่ถูกละเมิดสิทธิมนุษยชนรุนแรงที่สุด
จึงคิดว่าครั้งนี้ก็คงไม่ได้รับความเป็นธรรมอีก
ก็เป็นเรื่องที่ชาวไทยและชาวโลกจะได้ติดตามดูต่อไปว่า สิ่งที่
อ.สุรชัย คิดนั้นถูกหรือผิด
รัฐบาลโดยกระทรวงยุติธรรมจะดำเนินการยื่นเรื่องราวทูลเกล้าถวายฎีกาขอพระราช
ทานอภัยโทษพิเศษ แก่ อ.สุรชัย ในเดือนสิงหาคม 2555 นี้
ซึ่งเป็นปีที่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนารถ ทรงเจริญพระชนมายุ 80
พรรษา สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช ทรงเจริญพระชนมายุครบ 5 รอบ
และเป็นปีแห่งพุทธชยันตี พระพุทธเจ้าตรัสรู้ 2,600 ปี
จึงมีการสร้างกุศลยิ่งใหญ่เกิดขึ้นมากมาย แต่ อ.สุรชัย
ไม่มั่นใจว่าตนจะได้รับกุศลผลบุญด้วยหรือไม่
อดีตนักโทษประหารที่ผ่านการติดคุกมาแล้ว 21 ปี ด้วยวัย 70 ปี
ถ้าต้องอยู่ในคุกอีก 6 ปีก็จะทำสถิติเท่ากับอดีตประธานาธิบดีเนลสัน แมเดล่า
แห่งประเทศแอฟริกาใต้ กลายเป็น เนลสัน แมนเดล่า แห่งประเทศไทย
ที่ประชุมสภาผู้แทนคนเสื้อแดงในคุก จึงมีมติอวยพรให้ อ.สุรชัย
ได้มีชีวิตยืนยาว ถึงวันนั้นเพื่อรับการสดุดี
เสียงจากคุก
(ที่มา)
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)