จาก ๖ ตุลา ถึง ๑๙ พฤษภา
เหตุการณ์ นองเลือด ๖ ตุลา มีส่วนคล้ายกับวิกฤตที่เกิดจากรัฐประหาร ๑๙ กันยา และการเข่นฆ่าประชาชนเสื้อแดงที่ผ่านฟ้าและราชประสงค์ และมีบทเรียนสำคัญที่ทำให้เราเข้าใจว่าทำไมเราชาวเสื้อแดงต้องสนับสนุนข้อ เสนอของกลุ่มนิติราษฎร์ เพื่อล้มล้างผลพวงของรัฐประหารในยุคนี้
ใน ทั้งสองกรณี มีการก่อตั้งกลุ่มฝ่ายขวาสุดขั้ว เพื่อต่อต้านประชาธิปไตยภายใต้ข้ออ้างว่าปกป้องกษัตริย์ หรือ “ชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์” ในทั้งสองกรณี ชนชั้นปกครองและทหารอ้างความชอบธรรมจากกษัตริย์ในการล้มประชาธิปไตยและการ ฆ่าประชาชน ฝ่ายประชาธิปไตยจึงมีการตั้งคำถามเกี่ยวกับบทบาทกษัตริย์ในทั้งสองเหตุการณ์ และหลังเกิดเหตุมีการถกเถียงกันเรื่องการนีรโทษกรรม
ใน ทั้งสองกรณีฝ่ายอำมาตย์พยายาม “ปรองดอง” เพื่อสร้างเสถียรภาพในการปกครองและการกอบโกยผลประโยชน์ของอำมาตย์ต่อไป ในกรณี ๖ ตุลา การปรองดองทำหลังป่าแตก โดยมีข้อตกลงกับอดีตนักสู้ของพรรคคอมมิวนิสต์ โดยเฉพาะนักศึกษาและปัญญาชนที่เข้าป่า แต่เป็นการปรองดองที่อำมาตย์ได้ประโยชน์หมดจากชัยชนะของเขา อำมาตย์จึงเป็นผู้กำหนดเงื่อนไขเกือบทั้งหมด
(อ่านต่อ)
http://redthaisocialist.com/2011-01-20-12-41-04/282-2011-10-04-10-33-51.htm
