ใจ อึ๊งภากรณ์

มีการเสนอจากเวทีเสื้อแดงในวันที่ ๑๘ กันยา ว่าทหารผู้ก่อรัฐประหาร ๑๙ กันยา เป็นแค่ “โนมีนี” อันนี้เป็นสูตรนิยาย “งูกินหาง” เพื่อพยายามพิสูจน์ว่าเราทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าทหารเป็นแค่ “โนมีนี” ก็แปลว่าไม่ต้องลงโทษทหาร และคำถามต่อไปคือเป็น “โนมีนี” ของใคร? ของนายภูมิพล? แต่ถ้าแกนนำเสื้อแดงและพรรคเพื่อไทยไม่ยอมเสนอให้ยกเลิกกฏหมาย 112 แถมยังอยากใช้หนักขึ้น และหมอเหวงพูดจากเวทีว่าต้องปกป้อง “ประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข” ก็เท่ากับเป็นการสร้างข้อแก้ตัวล่วงหน้าว่า “เราทำอะไรไม่ได้ เรื่องต้องจบตรงนี้เพราะเราสู้กับเทวดาไม่ได้” ในความเป็นจริงนิยายนี้เป็นนิยายที่ทหารใช้เพื่อปกป้องตนเองมาตั้งแต่ยุคสฤษดิ์ ทหารนำกษัตริย์มาอ้างเสมอเพื่อให้ความชอบธรรมกับตนเอง และสร้างภาพว่าเราแตะอำนาจทหารไม่ได้ ในขณะที่กษัตริย์อ่อนแอคล้อยตามผู้มีอำนาจเสมอ

ไม่มีประเทศไหน สังคมไหน ในโลกนี้ ที่มวลชนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงระบบได้ ไม่มีที่ไหนที่คงที่ไม่เปลี่ยนแปลง ถ้าเราจัดตั้งเข้มแข็งพอ ทหารนำมาลงโทษได้ เราปฏิรูปกองทัพได้ และเรายังสามารถสร้างระบบประชาธิปไตยสาธารณรัฐได้อีกด้วย แต่เราต้องชัดเจนว่าเรากำลังสู้กับทหารเป็นหลัก และทหารก็ไม่ได้เข้มแข็งและมีอำนาจล้นฟ้า เราทราบเพราะรัฐประหาร ๑๙ กันยา เกิดไม่ได้ถ้าพวกเสื้อเหลืองไม่ออกมาชุมนุมเรียกร้องแต่แรก แม้แต่ สนธิ บุญยรัตกลิน ยังสารภาพแบบนี้