ทำไมรัฐบาลไม่ควรยุบสภา
รัฐบาลยิ่งลักษณ์ไม่ควรยุบสภาหรือลาออก ตามคำเรียกร้องของคนชั้นกลางเสื้อเหลืองที่มาประท้วงภายใต้การนำของ
สุเทพ เทือกสุบรรณ เราฟันธงแบบนี้ทั้งๆ ที่เราไม่เห็นด้วยอย่างยิ่งกับการนิรโทษกรรมเหมาเข่ง
และการปกป้องกฏหมายเผด็จการ 112 ของรัฐบาล
ในประการแรก
การยุบสภาจะไม่ทำให้ผู้ประท้วงพอใจแต่อย่างใด
เพราะเขาไม่สนใจประชาธิปไตยและรู้ดีว่าถ้ายุบสภา ประชาธิปัตย์ สุเทพ
และพรรคพวกของเขา ไม่มีวันชนะการเลือกตั้ง เราควรคำนึงถึงการยุบสภาของอดีตนายกทักษิณในปี
๒๕๔๙ เพราะพอจัดการเลือกหลังจากนั้นตั้งพรรคฝ่ายค้านไม่ยอมลงสมัคร เพราะรู้ว่าจะแพ้ด้วยเหตุผลที่ไม่สามารถครองใจคนส่วนใหญ่ได้
การไม่ลงสมัครของพรรคฝ่ายค้านเพิ่มวิกฤต จนตั้งรัฐบาลไม่ได้ แล้วนำไปสู่รัฐประหาร
ข้อแก้ตัวของฝ่ายเหลืองตอนนั้นและในขณะนี้คือ เขามองว่าประชาชนส่วนใหญ่ “ขาดวุฒิภาวะพอที่จะมีสิทธิ์เลือกตั้ง”
ซึ่งเป็นข้ออ้างของฝ่ายเผด็จการมาแต่ไหนแต่ไร พวกนี้จะไม่พอใจจนกว่าคนล้าหลังของเขาขึ้นมาตั้งรัฐบาลด้วยวิธีใดก็ได้
ในประการที่สอง
อภิสิทธิ์กับสุเทพเป่าประกาศว่ารัฐบาล “ขาดความชอบธรรม” เราอาจถกเถียงในเรื่องนี้ได้
แต่เราเถียงไม่ได้ว่ารัฐบาลพรรคเพื่อไทยชนะการเลือกตั้งขาดลอยในการเลือกตั้งคราวที่แล้ว
ส่วนพรรคประชาธิปัตย์ไม่เคยชนะการเลือกตั้ง ต้องให้ทหารตั้งเป็นรัฐบาลแทน
แต่ประเด็นที่สำคัญกว่าคือ
คนที่กล่าวหาว่ารัฐบาลขาดความชอบธรรม เป็นพวกมือเปื้อนเลือด
เพราะเขาดำรงตำแหน่งสูงในรัฐบาลตอนที่มีการเข่นฆ่าประชาชนเสื้อแดงที่ไม่ถืออาวุธ
เรานึกไม่ออกว่าศีลธรรมฉบับไหนในโลกมองว่ามาตกรมีความชอบธรรม
ดังนั้นเราไม่ต้องไปให้ความสำคัญกับคำพูดของสุเทพหรืออภิสิทธิ์ เขาพร้อมจะฆ่าคนเพื่อรักษาอำนาจเผด็จการ
นักวิชาการหลายคนเสนอว่ารัฐบาลควรจัดทำประชามติโดยเร็ว
เพื่อถามประชาชนว่าต้องการยกเลิกหรือแก้รัฐธรรมนูญทหารปี ๕๐ ทั้งฉบับหรือไม่ เราเห็นด้วย
ควรรีบทำ แต่ขณะที่ทำประชามติไม่ต้องยุบสภาแต่อย่างใด ถ้ารัฐบาลชนะประชามติ
ก็พิสูจน์ว่าคนส่วนใหญ่เห็นด้วยกับรัฐบาล ถ้าแพ้ประชามติ
รัฐบาลก็ควรลาออกและยุบสภา นี่คือกระบวนการประชาธิปไตยรัฐสภาในระดับสากล
คำถามคือรัฐบาลกล้าทำประชามติแบบนี้หรือไม่
เพราะที่แล้วมาก็จับมือประนีประนอมกับทหารมาตลอด
ส่วนเรื่องตลกร้ายของ “ม็อบสมบูรณาญาสิทธิราชย์”
และสุเทพ ที่พูดถึง “สภาประชาชน” หรือ “รัฐบาลประชาชน” เราไม่ต้องให้ความสำคัญเลย
เพราะเป็นคำโกหกตอแหลของกลุ่มคนที่ดูถูกประชาชนส่วนใหญ่ ไม่เคารพมติประชาชน
และมัวแต่เรียกร้องให้ทหารทำรัฐประหาร
พวกนี้ไม่มีแม้แต่เศษขี้เล็บของความชอบธรรมเลย
ทางออกเดียวของฝ่ายประชาธิปไตย
คือสู้ต่อ ขยายประเด็นประชาธิปไตยก้าวหน้าให้มากๆ เพื่อช่วงชิงความชอบธรรมทางการเมือง
ยุทธศาสตร์ก่นด่าฝ่ายตรงข้าม เช่นที่ นปช ใช้อยู่จะได้ผลไม่มาก
หากแต่ต้องพยายามเสนอรูปธรรมสังคมประชาธิปไตยก้าวหน้าออกมาเยอะๆ เช่น รัฐสวัสดิการ
จะขยายการปกครองสู่ท้องถิ่น เลือกตั้งผู้ว่า เลือกตั้งศาล
เพิ่มอำนาจให้คนทำงานในสหภาพแรงงาน หรือเรื่องอื่นๆ ที่จะลดความเหลื่อมล้ำได้อย่างไร
เป็นต้น
การต่อสู้กับม็อบชนชั้นนำที่ไม่นิยมประชาธิปไตย
ต้องสู้ด้วยการช่วงชิงทางการเมืองโดยยืนอยู่บนผลประโยชน์ของชนชั้นล่าง
ผ่านการจัดตั้งทางการเมือง ผ่านกลุ่มผลประโยชน์ของชนชั้นล่าง ในภาคแรงงาน ชาวนา
เป็นต้น ต้องมีการจัดตั้ง สภาแรงงานประชาธิปไตย สภาชาวนาประชาธิปไตย ในหลายระดับ
จัดทำข้อเสนอเพื่อผลประโยชน์ของคนข้างล่าง อย่างเป็นรูปธรรม
(ที่มา)
