หน้าเว็บ

วันศุกร์ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554



ขุนเขาบอก :

เขาฟังคอนเสิร์ตกันหมดแล้ว......รีบแจวเถอะ..

เอ้ามาละเหว๋ย เฮ้ยมาละวา
คนสรวมชฎา มาออกทีวี
เห็นท่าจะรอด ปลอดภัยละทีนี้
พวกเราโชคดี ที่มีชฎา

เมื่อโรงลิเก ใกล้เทกระโถน
แต่กลับมีคน สืบค้นเสาะหา
เอาไปขัดสี ให้มีชีวา
แล้วสรวมชฎา มาออกทีวี

ระนาดบรรเลง บทเพลงเก่าๆ
ดีดสีตีเป่า เราแทบลุกหนี
มาสาธยาย เรื่องสายชลธี
สายน้ำแห่งนี้ มันมีเลศนัย

ถ้อยคำปลายๆ ลงท้ายดัวยลิง
น้ำยมน้ำปิง เกี่ยวกับลิงตรงไหน
ก็น้ำมันเชี่ยว เกี่ยวกับลิงได้ยังไง
ร้องลิเกไป ไงไปแปะแก้มลิง

ตูเลงตูเลง บรรเลงระนาด
ลิเกอำมาตย์ ถึงพริกถึงขิง
แต่คนมาฟัง ยังนั่งอยู่ใต้ตีน
สูญเสียทรัพย์สิน ลิเกกินแล้วแจว

บทเพลงเก่าๆ ทีเอามาร้อง
น้ำคำทำนอง คนร้องได้หมดแล้ว
ลิเกโรงนี้ เห็นทีจะต้องแจว
สิ้นสิเน่หาแล้ว ไม่แคล้วลาโรง

ไปผุดไปเกิด เถิดโรงลิเก
เขาขึ้นโทลเวย์ แต่ลิเกยังหลง
พายเรือลำน้อย ลอยบางประกง
ลิเกหลงโรง คงจมน้ำตาย

นะโมตัสสะ ภะคะวะโต
อิติปิโส ภะคะวา หาย
มนุษย์นี้หนา ถึงคราก็ตาย
หากทำชาติวอดวาย รีบตายๆได้ก็ดี............เขาฟังคอนเสิร์ตกันหมดแล้ว......รีบแจวเถอะ..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น