นิยายและเรื่องจริง – อีกสมัยของโอบาม่า

นิยายและเรื่องจริง – อีกสมัยของโอบาม่า

 
วิกฤตทุนนิยมไม่ใช่เรื่องที่ เดโมแครต หรือ รีพับลิกัน จะแก้ได้ พวกนี้ในที่สุดก็ต้องหันมาเล่นงานชนชั้นแรงงานอยู่ดี

โดย Anindya Bhattacharyya
แปลโดย สหายโต้ง
ที่มา http://socialistworker.co.uk/art.php?id=29971



“เราเป็นครอบครัวคนอเมริกันและเราจะรุ่งเรืองขึ้นหรือเสื่อมถอยลงไปพร้อมๆ กัน เราเป็นหนึ่งประเทศหรือเป็นบุคคลเดียว" สุนทรพจน์ของ บารัก โอบาม่า หลังได้ชัยจากการเลือกตั้งให้เป็นประธานาธิบดี สมัยที่สอง

ความจริงคืออัตราคนว่างงานที่พุ่งขึ้นสูงตั้งแต่สมัยแรกของเขาก็ยังคงสูง ช่องว่างคนจน-คนรวยก็ยังคงขยาย และแนวโน้มการเมืองของคนอเมริกัน มีการแบ่งข้างแยกพวกกันตามความเชื่อมากที่สุดในระยะ ๒๕ ปีที่ผ่านมา แนวโน้มนี้เริ่มมา ๕ ปีแล้วนับจากวิกฤตการเงิน พวกคนที่ค่อนข้างจะเอียงซ้ายก็ซ้ายมากขึ้น พวกฝ่ายขวาก็ยิ่งเอียงกว่าเดิม

โอบาม่าเอาประโยชน์ได้จากความไม่พอใจร่วมของประชาชนต่อคนรวย แต่ในขณะเดียวกันพยายามสลายหรือชักชวนให้พวกผู้ต่อต้านทุนนิยมเลิกประท้วง ด้วยความกลัวว่าแผนตัดลดค่าใช้จ่ายของรัฐบาลเขาจะกลายเป็นสิ่งที่จุดประกาย การประท้วง

สี่ปีก่อน โอบาม่าเป็นความหวังอย่างยิ่งในการเปลี่ยนแปลง แต่ครั้งนี้คนที่เลือกเขาไม่ได้คิดอย่างนั้นอีก แต่เพราะไม่มีตัวเลือกที่ดีกว่า รีพับลิกันก็ยิ่งเลวร้าย ชนกลุ่มน้อย แรงงานรุ่นใหม่ และชนชั้นกลางบางส่วนที่เคยเชียร์โอบาม่าในสมัยแรก ลดจำนวนลง แต่ไม่เป็นตัวเลขที่สูงนัก คนที่มีรายได้น้อยยังคงเลือกเขา ส่วนคนมีรายได้มากยังคงชอบ มิต รอมนี่ และในพื้นที่เมืองใหญ่และในหมู่ชนชั้นคนงานส่วนมากเลือก โอบาม่า ขณะที่คนในเมืองเล็กและที่ห่างไกลเลือกรอมนี่มากกว่า และไม่เกี่ยวกับสีผิว

รอมนี่ใช้เรื่องสีผิวเอามาหาเสียงด้วย แต่ก็ยังตามโอบาม่าไม่ทัน คนดำ คนฮิสปานิก และคนเชื้อสายเอเชีย เลือกโอบาม่าเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม คนขาวส่วนใหญ่ที่เป็นคนชั้นกลางหรือคนรวยเลือกรอมนี่แต่แรงงานผิวขาวส่วน ใหญ่เลือกโอบาม่า

อารมณ์ของคนอเมริกันส่วนใหญ่ไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับการเลือกตั้ง เหมือนอย่างที่พวกสื่อกระแสหลัก เอามากระหน่ำออกขาย แต่อารมณ์ของรูปแบบการประท้วง อ๊อกคิวพาย-วอลสตรีท(พวกเราคือ ๙๙%) ยังคงมีกระแสสูง กระจายไปทั่ว และได้รับการสนับสนุนเพิ่มขึ้น มันแสดงให้เห็นเช่นในการทำประชามติที่ยอมรับการแต่งงานของพวกเกย์ใน ๔ รัฐ ยอมรับให้กัญชาถูกกฎหมายใน ๒ รัฐ ความไม่พอใจของคนอเมริกันยังเห็นได้อีกจากข้อมูลว่า คนที่มีสิทธิ์ไปลงคะแนน แต่สละสิทธิ์ มีถึง ๘๔ ล้านคน และเริ่มซ้ายมากขึ้น พวกนี้เป็นคนงานหนุ่มสาว คนมีรายได้น้อย และพวกเชื้อสายลาตินอเมริกันส่วนใหญ่

ผลของการเลือกตั้งและความกลัวว่าฝ่ายขวาจะชนะ นำไปสู่การพยายามลดทอนอารมณ์ที่จะต่อสู้ของนักสหภาพแรงงานและข้อเรียกร้อง ต่างๆ ลงในช่วงเวลานี้

หลังชนะเลือกตั้ง โอบาม่าก็ปากปราศรัยไปเรื่อย เรื่องการสร้างชาติร่วมใจกันอีกครั้ง แต่การจะร่วมมือกับรอมนี่คือการตัดลดสวัสดิการ

วิกฤตทุนนิยมไม่ใช่เรื่องที่ เดโมแครต หรือ รีพับลิกัน จะแก้ได้ พวกนี้ในที่สุดก็ต้องหันมาเล่นงานชนชั้นแรงงานอยู่ดี ประเทศก็จะแตกแยกกันมากขึ้น พวกเราจะต้องเชื่อมั่นว่าพลังของเราอยู่ที่การรวมตัวกัน เราต้องคิดไปให้ไกลกว่าที่เดโมแครตเสนอ ที่ชนะเลือกตั้งเพราะเรา แต่ตอบแทนเรากลับเล็กน้อยมาก

(ที่มา)
http://turnleftthai.blogspot.dk/2012/12/blog-post_25.html