ความคับแค้นใจอันหาที่สุดมิได้

คำผกา

มติชน สุดสัปดาห์ปีที่ 32 ฉบัับที่ 1630 ประจำวันที่ 11-17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

 

มี หลายคนบอกว่า ความคิดเห็นของ เอกยุทธ อัญชันบุตร ที่โพสต์ข้อความสั้นๆ ว่าอาชีพที่เหมาะสำหรับผู้หญิงเหนือที่ขี้เกียจ โง่ รักสบายนั้น คืออาชีพขายบริการทางเพศ เป็นความคิดเห็นที่ไม่มีค่าพอที่เราจะให้ความสนใจ

เพราะ ลำพังตัวตนของเอกยุทธเองก็ไม่มีเครดิตอะไรให้เป็นที่น่าเชื่อถือ แถมยังมีคดีความแต่หนหลังติดตัวมาด่างพร้อย ไม่นับว่าเป็นทัศนคติที่ไม่อาจมีใครจะกล้าสนับสนุนอย่างออกนอกหน้าเพราะ แสดงออกซึ่งความเป็น Hate Speech อย่างโจ๋งครึ่ม

สำหรับ ฉันความคิดเห็นน่าสนใจไม่ใช่เพราะคนพูดเป็นใคร แต่น่าสนใจว่าในกระแสการต่อต้านทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์ที่ ชื่อ “ทักษิณ” นั้นได้พยายามขุดเอาทุกอาวุธทางอุดมการณ์เชิงวัฒนธรรมออกมาใช้อย่างไม่บันยะ บันยัง

 

http://img.zuzaa.com/share.php?id=3801_4EB3B529

 

ที่ สุดของความคับข้องใจของคนชั้นกลางที่มีการศึกษาของไทยที่เข้าใจว่าตนเองคือ ผู้กำหนดรสนิยม สุนทรียศาสตร์ คุณธรรม ศีลธรรม ของประเทศชาติทั้งหมดเอาไว้ ผ่านภาษา การศึกษา และสื่อสารมวลชนที่ผลิตจากส่วนกลางสู่ทุกภูมิภาคของประเทศไทยคือการที่ เศรษฐีใหม่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของเถ้าแก่ท้องถิ่นผู้อหังการ เต็มไปด้วยความมั่นใจและภูมิใจในตนเองอย่างมิบเม้นได้กระโดดเข้ามาสู่ พื้นที่การเมือง และกลายเป็นขวัญใจมหาชน

"เสียง ข้างมาก ไม่ว่าจะไร้รสนิยม ไร้การศึกษา เสี่ยว ควาย ลาว กะหรี่ – ไม่ว่าจะน่ารังเกียจสักเพียงไหน มันคือเสียงข้างมาก และมันคือเสียงสวรรค์ที่ปิดปากพวกเสียงข้างน้อยที่กู่ก้องร้องตะโกนว่า “พวกกูต่างหากที่เป็นเจ้าของอู่อารยธรรมไทย”" 

(อ่านต่อ) 

http://thai-ahr.org/2011/11/14/