หน้าเว็บ

วันอาทิตย์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เปิดจดหมายนักโทษผู้ใกล้ชิด “อากง” ลำดับการจากไป ในวาระครบ 1 เดือน

 

Photo: อากงคงไม่ใช่เหยื่อ 112 คนสุดท้าย แต่เป็นฟางเส้นใกล้ ๆ สุดท้าย ทีจะทำให้อูฐหลังหักได้ โดย ลูกชาวนาไทย เมื่อวันพุธ ที่ 09 พฤษภาคม 2012 เรื่องของอากง เป็นเรื่องของสิทธิมนุษยชน และศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ที่ถูกละเมิดโดยกฎหมายที่โหดอำมหิต ไร้ความปรานี รวมทั้งระบบยุติธรรม ที่มุ่งกดหัวประชาชนให้หวาดกลัวหรือแก้แค้น ไม่ใช่ระบบยุติธรรมที่มุ่งลงโทษให้คนพอแต่หลาบจำ ... ระบบยุติธรรมแบบนี้ มันจะทำลายตัวของมันเองไปเรื่อยๆ พวกเขาชะล่าใจไม่แคร์ใครทั้งสิ้น เพราะคิดว่าข้าเป็นศาลยิ่งใหญ่ ไม่มีใครทำอะไรได้ พวกเขาคงคิดว่า "ขังมันไว้สักครู่" เพื่อขู่พวกที่เหลือ อีกสักปีสองปีค่อยอภัยโทษ ไม่นึกว่า "อากง" จะด่วนตายอย่างรวดเร็ว จนพวกเขาตั้งตัวไม่ทัน กลายเป็นบูมเมอแรงมหึมา เหวี่ยงกลับมาอย่างรวดเร็ว เรื่องอากง มันท้าทายมโนธรรมอย่างยิ่ง ใครได้ยินข่าวอากงตาย ใจไม่สะเทือน คนนั้นก็ไม่ใช่มนุษย์ปุถุชนปกติแล้ว แต่จิตใจหยาบกระด้าง ไร้ซึ่งความปรานี การไม่ยอมให้ประกันตัวหลายครั้งของศาล อ้างว่ากลัวหลบหนี ทั้งๆ ที่กรณี สนธิ ลิ้มทองกุล หรือ แม้แต่นักค้ายาเสพติด ก็ยอมให้ประกันตัว แต่ชายแก่เป็นโรคมะเร็ง ฐานะไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย จะหลบหนีไปอยู่ประเทศไหนกัน เขาจะอยู่คนเดียวได้หรือ ห่างจากสังคมที่เขารู้จัก เป็นข้ออ้างของศาลที่ฟังไม่ขึ้น แต่ต้องการใช้อำนาจเพื่อ "กดขี่" พวกที่เห็นแตกต่างให้สยบยอม ความตายของอากง จึงเป็นเหมือนสายฟ้าที่ฟาดใส่ พวกเขาอย่างรุนแรง เผยให้เห็นความ อำมหิต ไร้คุณธรรม จริยธรรมของพวกเขาเอง ต่อไป พวกเขาอ้างธรรมะ คนส่วนใหญ่ก็คงหัวเราะในใจว่า พวกนี้เป็น "สมี" เหมือนพระที่ปาราชิก เพราะอ้างคุณธรรมที่ไม่มีในตน หรืออวดตริมนุษธรรม นั่นเอง ไม่มีความกรุณาปรานี ไม่มีจิตใจที่มีเมตตา จะให้คนทั้งหลายรักพวกเขาไปได้อย่างไร โลกยุคนี้ ไม่ใช่จะโปรประกันดา แต่ข้างเดียวได้เหมือนยุคก่อนๆ เพราะข่าวสารไม่ได้ถูกผูกขาดอีกแล้ว เจตนาทำอะไร เจตนาอย่างไร มีหรือประชาชนจะโง่ มองไม่ออก อากง อาจไม่ถึงกับเป็นฟางเส้นสุดท้าย แต่มันก็ใกล้จะถึงเส้นสุดท้ายแล้ว อูฐคงได้หลังหักเข้าสักวันแน่นอน ทุกวันนี้ ผมก็รู้สึกว่า บ่าของผมจะแบกไม่ไหวแล้ว

 

ผู้เขียน: ธันย์ฐวุฒิ หรือหนุ่ม ผู้ต้องขังคดีหมิ่นพระบรมเดชานุภาพ
ชื่อเรื่องเดิม: “จากเพื่อนร่วมชะตากรรมต่างวัย ถึงเพื่อนที่ล่วงลับจากไปชื่ออำพล”
เผยแพร่ครั้งแรก: เว็บไซต์สำนักราษฎรประสงค์

ในวาระครบรอบ 1 เดือน (8 พ.ค.) การเสียชีวิตของนายอำพล หรือ อากง ‘ประชาไท’ ขอนำเสนอจดหมาย 2 ฉบับ ฉบับแรกเป็นของนักโทษคดีเดียวกันผู้คอยดูแลอากงมาแต่วันแรกของการอยู่ใน เรือนจำ เขาเขียนเพื่อไว้อาลัยและต้องการให้โลกภายนอกได้รับรู้ลำดับอาการของชายชรา ผู้นี้ รวมทั้งนิสัยใจคอและความเป็นอยู่ที่ผ่านมา แม้จะสุ่มเสี่ยงและไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะส่งเรื่องราวเหล่านี้ออกมา

อีกฉบับหนึ่งเป็นของอดีตผู้ต้องขังคดีการเมือง ซึ่งพ้นโทษออกมาแล้วและเคยอยู่แดนเดียวกับอากง เขาสะท้อนถึงความยากลำบากในการเข้าถึงการรักษาพยาบาลในเรือนจำของผู้ต้องขัง

 ---------------------------------

หนุ่มแดงนนท์                           
8 พฤษภาคม 2555

“อำพล ตั้งนพกุล, อำพล ตั้งนพกุล ติดต่อที่ทำการแดนครับ ปล่อยตัว!!” เสียงประกาศผ่านไมค์ดังก้องไปทั่วแดน 8 ผมร้องขอให้เพื่อนช่วยประกาศให้เพื่อปลดปล่อยดวงวิญญาณของอากงให้เป็นอิสระ ท่ามกลางความแปลกใจ ตกใจ กับการจากไปอย่างกะทันหันของชายชราคนหนึ่ง ที่พวกเขาเห็นอยู่ทุกวัน ผม หมี สุริยันต์ ไมตี้ วุฒิชัย สายชล ทองสุข รวมถึงเพื่อนๆ ของอากง เดินเกาะกลุ่มกันไปยังประตูทางออกแดน 8 ที่เป็นประตูลูกกรงหนาแน่นบานใหญ่สูงตระหง่าน เราเปิดประตูทางออกแดนอย่างช้าๆ และต่างคนต่างกล่าวคำล่ำลากันให้กับอากง “บ๊ายบายนะอาเจ๊ก ค่อยๆ เดินนะ เขาให้เจ๊กกลับบ้านแล้ว ป้าอุ๊คอยอยู่ตรงโน้น เจ๊กไปหาเขานะ !!” ผมกล่าวออกมาเหมือนเป็นการลาครั้งสุดท้ายในความว่างเปล่า และจินตนาการไปว่า เห็นอากงค่อยๆ เดินอย่างช้าๆ ไปทางประตู 4 ที่เป็นทางออกเรือนจำ
อะไรคือสาเหตุที่ทำให้อากงจากพวกเราไปเร็วขนาดนี้นะ เมื่ออาทิตย์ก่อนพวกเรายังใช้ชีวิตด้วยกันอยู่เลย นี่คือคำถามที่ผมอยากรู้มากๆ ในตอนนั้น มันไม่น่าเกิดขึ้นได้เลย มันไม่ควรเกิดขึ้นเลยจริงๆ

(อ่านต่อ)http://prachatai.com/journal/2012/06/40965 
เขียนโดย ที่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สมัครสมาชิก: ส่งความคิดเห็น (Atom)