ประชาพิจารณ์

ประชาพิจารณ์

โดย นิธิ เอียวศรีวงศ์

มีอะไรเลอะเทอะในเมืองไทยหลายเรื่อง หนึ่งในนั้นคือ "ประชาพิจารณ์" ผมหวังว่าเราจะช่วยกันทำให้มันหายเลอะเทอะได้สักวันหนึ่ง เพราะประชาพิจารณ์มีความสำคัญอย่างยิ่งในระบบการปกครองที่เคารพต่อข้อมูล ข่าวสารของทุกฝ่าย

ประชาพิจารณ์เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการตัดสินใจใน นโยบายสาธารณะต่างๆ และด้วยเหตุดังนั้นจึงเป็นการตัดสินใจ "ทางการเมือง" กล่าวคือกระทบต่อการใช้ทรัพยากรของสังคม - ใครใช้และใช้อย่างไร จึงจะเกิดประโยชน์แก่ส่วนรวมมากที่สุด

ดังนั้น หากตัดสินใจไปแล้ว ก็ไม่รู้จะทำประชาพิจารณ์ไปทำไม เพราะถึงได้ข้อมูลข่าวสารใดๆ ไป ก็แทบจะไม่กระทบการตัดสินใจแต่อย่างไร

เช่น ในการประชุม ครม.สัญจรที่อุดรฯ ได้ลงมติเห็นชอบข้อเสนอของกลุ่มพ่อค้าในขอนแก่น ให้เอาป่าสาธารณะแห่งหนึ่งไปสร้างนิคมอุตสาหกรรม (และเรียกว่านิคมอุตสาหกรรมสีเขียว ซึ่งถึงอย่างไรก็คงเขียวไม่เท่าป่า) ซ้ำยังจัดสรรงบประมาณให้ศึกษาความเป็นไปได้ (feasibility) ของโครงการ ผู้ที่ได้รับจ้างไปทำการศึกษา มีแนวคิดที่จะเปิดทำประชาพิจารณ์ เป็นส่วนหนึ่งของงานศึกษาของตน

การศึกษาความเป็นไปได้ของโครงการ ต่างๆ นั้น เป็นการศึกษาความเป็นไปได้หลายด้าน นับตั้งด้านวิศวกรรม, เศรษฐกิจ และธุรกิจ, ผลกระทบด้านสังคม, การปกครอง, และสิ่งแวดล้อม ฯลฯ เป็นต้น ดังนั้น จึงต้องเก็บข้อมูลที่เกี่ยวกับประชาชนในพื้นที่ รวมทั้งความเห็นของพวกเขา แต่นี่เป็นการเก็บข้อมูลในการศึกษาตามปกติธรรมดา ไม่ใช่การทำประชาพิจารณ์

ก็งานศึกษายังไม่เสร็จเป็นรูปเป็นร่าง จะให้ประชาชนมีความคิดเห็นต่อโครงการได้อย่างไร ไม่ว่าจะแสดงความเห็นอย่างไร ผู้ทำการศึกษาก็สามารถอ้างได้ว่ามีมาตรการบรรเทาผลกระทบไว้แล้วทั้งนั้น เมื่อรับจ้างเขามาทำการศึกษาความเป็นไปได้ อย่างไรเสียก็ต้องศึกษาให้เป็นไปได้เสมอ ฉะนั้นการกระทำที่เรียกว่าประชาพิจารณ์นั้น ที่จริงแล้วคือการประชาสัมพันธ์โครงการต่างหาก

ประชา พิจารณ์ที่ทำกันมาในโครงการต่างๆ ก็มีลักษณะอย่างเดียวกันนี้ คือทำเพื่อประชาสัมพันธ์โครงการ เพราะล้วนตัดสินใจกันไปแล้ว แต่กฎหมายบังคับให้ทำประชาพิจารณ์บ้าง ทำเพื่อถ่วงดุลกับกลุ่มที่คัดค้านบ้าง จึงรณรงค์ประชาสัมพันธ์ในรูปที่เรียกกันอย่างเลอะเทอะว่าประชาพิจารณ์

(อ่านต่อ)
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1345440937&grpid=&catid=02&subcatid=0207