คิดถึงวันอาทิตย์...สีแดง...08/01/55
วันอาทิตย์ สีแดง แสงสดใส
สาดส่องไป ทั่วถิ่น แผ่นดินสยาม
เหนือ-ใต้-ตก-อิสาน- กลาง ต่างลือนาม
สีแดงงาม เกิดก่อ ทอประกาย....
เหล่านักสู้ ธุลีดิน ถวิลสร้าง
ถูกปลิดชีพ วายวาง จนห่างหาย
กี่ร่างเขา..ถูกไล่ล่า ถูกฆ่าตาย
ยังเดียวดาย ถูกทิ้ง ยิ่งทวี....
คนฆ่ายัง สุขสม อารมณ์ขัน
ยิ้มเยาะหยัน กันอีก ไม่หลีกหนี
ว่านักสู้ ธุลีดิน โง่สิ้นดี
พูดย่ำยี ฝังแค้น จนแน่นทรวง....
วันอาทิตย์ สีแดง สาดแสงสวย
อบอวลด้วย ความดี ที่ใหญ่หลวง
สามัคคี คือความหวัง สิ่งทั้งปวง
ให้โชติช่วง ทั่วปฐพี ด้วยสีแดง....
เมษา..พฤษภาเลือด ไม่เหือดหาย
เพื่อนล้มตาย ด่าวดิ้น จนสิ้นแสง
รอสะสาง พวกระยำ ที่จำแลง
ให้เปลี่ยนแปลง กลับทิศ นิมิตรดี....
ถูกยุแยง ตะแคงรั่ว มั่วไปหมด
คำโป้ปด ใส่ไคล้ ให้หมองศรี
ขออย่างเดียว คือ"ความรัก สามัคคี"
หนึ่งเดียวมี ผงาดสู้..ผู้ทำลาย....
๓ บลา / วันอาทิตย์สีแดง ๘ ม.ค.๕๕
(ต้นฉบับ เผยแพร่ ๘ พ.ค.๕๔)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น