ความกลัวพิษภัยมาตรา 112

ความกลัวพิษภัยมาตรา 112



 


ความกลัวพิษภัยมาตรา 112 นี่มันเป็นเรื่องน่ากลัวจริงนะ และคนที่กลัวก็ไม่ใช่คนขี้ขลาดหรือผิดปกติ

กูก็กลัวจะถูกคุกคาม, ถูกคนแจ้งความดำเนินคดีมาตรา 112, ถูกส่งเข้าคุกโหดเมืองไทย, หรือถูกกลั้นแกล้งคุกคามในคุก จนไม่สามารถทำงานที่อยากจะทำเช่นนี้ได้

จึงต้องแก้ปัญหาความกลัวด้วยการตั้งมั่นเปิดประเด็นปัญหาเมืองไทยและรณรงค์ยกเลิกมาตรา 112 ที่ต่างแดนเช่นนี้

กูได้รับฟังคนที่เมืองไทยพูดกับกูบ่อยๆ ว่า มีครอบครัว ยังไม่กล้าทำอะไรเรื่องนี้ตรงๆ

แม้คนไทยที่อยู่ต่างแดนที่คุยด้วยจำนวนไม่น้อยยังไม่กล้าพูดเรื่องสถาบันฯ เมืองไทยอย่างเปิดเผย ต่างก็บอกว่า มีครอบครัวอยู่เมืองไทย กลัวกลับเมืองไทยไม่ได้

พวกนักข่าวต่างประเทศในไทย ที่มีภาษีดีกว่าคนอื่นก็ยังกลัว จนไม่กล้าเล่นข่าวกันอย่างตรงๆ ... ถ้าจะเล่นเรื่องมาตรา 112 ก็ต้องเตรียมการถึงขั้นปิดสำนักงานในเมืองไทยแล้วทำสารคดีเรื่องมาตรา 112 ทิ้งทวนเช่นที่สำนักข่าว ABC ของออสเตรเลียทำ หรือที่แอนดรูว์ ทำ แต่ก็ต้องแลกกับอาชีพการงานที่มั่นคง และไม่สามารถเดินทางมาประเทศไทยกันเลยทีเดียว

ข้าราชการ ผู้พิพากษา ตำรวจ ทหาร หรือ สลิ่ม รัฐบาล สส. ต่างก็กลัวมาตรา 112 - กลัวจะถูกกล่าวหาว่าไม่จงรักภักดี

ลึกๆ แล้วพวกสลิ่มก็คงกลัวมาตรา 112 และที่พากันลุกขึ้นมาปกป้องสถาบันกันอย่างคลุ้มคลั่ง ก็เพราะกลัวข้อกล่าวหาว่าไม่จงรักภักดีกันนี่ล่ะ

ถ้าจะแก้ปัญหาความกลัว ไม่ใช่ลุกขึ้นมาประจานคนที่หวาดกลัว หรือไม่กล้าทำอะไรเพราะความหวาดหวั่นถึงพิษภัยที่จะตามมา

แต่ต้องลุกกันขึ้นมาช่วยกดดันให้กฎหมายตัวนี้ และพรบ. คอมพิวเตอร์ ถูกยกเลิกไปให้ได้โดยเร็วที่สุด เช่นที่คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ในเมืองไทยและต่างแดนกำลังทำกันอยู่

ขจัดความกลัวด้วยการรณรงค์ให้มีการแก้ปัญหาอย่างเป็นรูปธรรม
ด้วยการเรียกร้องให้ยกเลิกมาตรา 112
ให้ยกเลิก พรบ. คอมพิวเตอร์
ให้แก้รัฐธรรมนูญ
ให้ปฏิรูปเรือนจำ
ให้ปฏิรูปกระบวนการยุติธรรม
และปฎิรูปวิถีสำนักพระราชวัง
เป็นต้น