‘Occupy Wall Street’ ในนิวยอร์กโดน ‘กระชับพื้นที่’ แล้วกลางดึกวันนี้
การสลายการชุมนุมดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อกลางดึกของวันที่ 15 พ.ย. โดยเจ้าหน้าที่ตำรวจนิวยอร์กชุดปราบจลาจลจำนวนหลายร้อยคนได้เข้าล้อมสวนสา ธารณะพร้อมแก๊ซน้ำตา รถบดขนาดใหญ่ และเฮลิคอปเตอร์ โดยขู่ว่า อุปกรณ์และสิ่งของทุกอย่างในสวนของผู้ชุมนุมจะถูกนำไปกำจัดทิ้ง หากผู้ชุมนุมยังคงยืนยันว่าจะไม่เก็บของออกไปจากสวนซุคค็อตติ ต่อมา เมื่อเวลาราว 4.30 น. ภารกิจการเคลียร์สวนสาธารณะดังกล่าวก็เสร็จสิ้นลง
รายงานข่าวระบุว่า เกิดการปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจและกลุ่มผู้ประท้วง แต่ผู้ชุมนุมส่วนใหญ่ก็ยินยอมที่จะเก็บของและออกจากสวนซุคค็อตติตามคำสั่ง ของตำรวจ ส่วนผู้ที่ขัดขืนและปฏิเสธที่จะออกจากพื้นที่ ก็ถูกจับกุมอย่างน้อย 70 คน อย่างไรก็ตาม นิวยอร์กไทมส์ระบุว่า ส่วนใหญ่ได้รับการปล่อยตัวตามหมายศาลแล้วชั่วคราว
ทั้งนี้ เว็บไซต์ occupywallstreet.com ซึ่งเป็นเว็บไซต์ทางการของขบวนการดังกล่าวระบุว่า เหล่าผู้ชุมนุมได้นัดเดินขบวน และจัดการประชุมสมัชชาใหม่อีกครั้ง เมื่อเวลา 9 โมงเช้าในวันเดียวกัน ที่จตุรัสโฟลีย์ ในแถบแมนฮัตตัน กรุงนิวยอร์ค เพื่อหารือถึงสถานการณ์หลังการสลายการชุมนุม
(อ่านต่อ)
ทำไมฉันถึง "ยึด" วอลล์สตรีท?!?
ฉันยึดเพราะบริษัทไม่ใช่คน และเงินไม่ใช่เสรีภาพในการแสดงออก
ฉันยึดเพราะฉันเชื่อในความเป็นหนึ่งเดียวของประชาชน ไม่ใช่ประชาชนรวมตัวกันแล้วเป็นหนึ่ง
ฉันยึดเพราะกองทัพเราใช้เงินอย่างมหาศาลเป็นพันๆล้านเพื่อยึดครองประเทศอื่น ในขณะที่การจ้างงาน โครงสร้างพื้นฐาน และภาวะเศรษฐกิจย่ำแย่ทรุดโทรม
ฉันยึดเพราะคนรุ่นฉันน่าจะต่อต้านสงคราม โกรธแค้นมากกว่านี้
ฉันยึดเพราะฉันเบื่อที่จะไปเลือกตั้งเพียงเพื่อเลือกนักการเมืองที่ “ขายตัว” น้อยที่สุด
ฉันยึดเพราะฉันเบื่อที่จะเห็นนักธุรกิจระดับสูงของบริษัที่ล้มเหลวรับโบนัส ขณะที่คนงานถูกลอยแพ ไม่มีการชดเชย
ฉันยึดเพราะฉันเชื่อในรัฐธรรมนูญ ที่ให้สิทธิเสรีภาพแก่ฉัน
ฉันยึดเพราะถึงแม้ว่า “ระบบยังไม่เสีย” แต่ต้องอาศัยการมีส่วนร่วมของประชาชน ระบบถึงจะแข็งแกร่งได้
ฉันยึดเพราะมันตื่นเต้นที่เห็นประชาธิปไตยทำงาน
ฉันยึดเพราะ ๗ ปีที่ใช้กับการเรียนหนังสือ ปริญญาตรี-โท ฉันยังไม่สามารถหางานที่ดีพอจ่ายหนี้เงินกู้เรียนให้น้อยลงได้
ฉันยึดเพราะได้งานทำไม่เต็มเวลาตั้งแต่จบ บ่อยครั้งต้องแบกพาร์ทไทม์จ๊อบ ๒ หรือ ๓ จ๊อบถึงจะพอกิน
ฉันยึดเพราะฉันเป็นคนว่างงาน ซึ่งไม่ได้เกิดจากความผิดของฉันเลย
ฉันยึดเพราะคนว่างงานไม่สามารถเป็นแค่สถิติ ตัวเลขที่ไม่มีใครแยแส
ฉันยึดเพราะทางเลือกอีกทางคือการนั่งเขียนจดหมายหางานไปวันๆ ในห้องชั้นล่างของคุณพ่อคุณแม่ โดยไม่มีจดหมายตอบกลับ
ฉันยึดเพราะถ้าไม่ได้คุณพ่อคุณแม่ช่วยไว้ ฉันคงต้องเป็นขอทานตามมุมถนน ไม่ได้เรียกร้องการเปลี่ยนแปลง
ฉันยึดเพราะความฝันของฉันถูกเลื่อนออกไป และไม่วันใดก็วันหนึ่งมันจะระเบิด
(อ่านต่อ)
http://thaienews.blogspot.com/2011/11/blog-post_698.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น