ความต่างของโทนสีหัวนมภายใต้อำนาจของวงการศิลปะไทยร่วมสมัยแบบราชการ
แต่ 112 ไม่มีความงามอะไรเลย
112 คือกรงกั้นความกล้า
112 คือกรงขังคนกล้า
112 คือกรงเหล็กธรรมดา กรงสีอะไร ก็อุจาดลามก
ขอมอบใจ ให้เธอ สตรีเเกร่ง
ทั้งเข็มเเข็ง วิ่งฝ่า ท้าอสูร
ก้าวข้ามพ้น ความกล้ว กล้าท้าชน
ไม่ผ่อนปรน ระย่อ ขอทำจริง
เข้าตอกย้ำ สังคมขม ประโลมชั่ว
ไม่กริ่งเกรง แน่แท้ เเม้เป็นหญิง
สาดเข้าใส่ เน้นชัด ๆ จัดเต็มจริง
มั่นคงยิ่ง หนักหน่วงซัด ขจัดมาร
ยอมแล้วยอม แพ้ใจ ของแม่หญิง
สุดแกร่งยิ่ง เหนือชาย หลายสถาน
มีตัวเมีย ในร่างชาย สุดประมาณ
บังหลังม่าน เสื้อคลุมสาบ คาบคัมภีร์
เพราะไม่ว่าคุณ หรือผม หรือใครจะเป็นสานุศิษย์ของค่ายศิลปะไหน/หรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าจะดำรงตำแหน่งในวงการศิลปะระดับไหน/หรือไม่ก็ตาม ไม่ว่าจะเคยเรียนศิลปะ และ/หรือเป็นศิลปินหรือไม่ก็ตาม และไม่ว่าจะต่างชนชั้นทางทักษะศิลปะเท่าใดก็ตาม ย่อมมีสิทธิที่จะกำหนด "สุนทรียศาสตร์" ของตนเองได้บนหลักการที่ต่างกันไป แม้จะแปลกประหลาด หรือผิดแผกไปจากขนบเดิม ๆ ตราบใดที่ความหลากหลายยังแตกหน่อออกผล ย่อมดีกว่าการผูกขาดทางความคิดแค่ว่า "หัวนม" โทนสีไหน "ดี" ที่สุดอย่างไร้ข้อกังขา ทั้งนี้จะคุณ หรือผม หรือใครยังสามารสร้างสรรค์อะไรออกมาก็ได้ แม้จะไม่ได้ลงทะเบียนเรียนวิชา "วาดเส้น" หรือ "กายวิภาค" ก็สามารถสร้างภาพของ "หัวนม" ที่ออกมาจากความคิด และฝีมือที่คุณมีในแบบของคุณ แม้ "หัวนม" นั้นจะมีสีโทนไหนก็สามารถถูกมองอย่างศิลปะ และ/หรือมีค่าในเชิงศิลปะได้อย่างทัดเทียมกันทั้งนั้น ถ้าหากจุดประสงค์ในการสร้างสรรค์ไม่เลวทรามถึงขั้นสร้างขึ้นเพื่อเอาไปตีหัว พ่อแม่ หรือยัดก้นใครโดยที่เขาไม่ยินยอม มันย่อมสามารถ "เป็น" ศิลปะได้ทั้งสิ้น
(อ่านต่อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น