การแบ่งชนชั้นไม่ใช่ธรรมชาติของมนุษย์
โดย C. H.
มนุษย์เริ่มต้นจากการวิวัฒนาการมาจากลิงในอัฟริกาเมื่อประมาณ 150,000
ปีมาแล้ว สังคมมนุษย์ในยุคบุพกาล เป็นสังคมของคนที่เก็บของป่าและล่าสัตว์
มนุษย์อยู่ในกลุ่มเล็กๆ ในลักษณะเครือญาติ ทรัพยากรทุกอย่างเป็นของกลางหมด
มีการแบ่งกันอย่างเท่าเทียม มีการร่วมมือกันในกิจกรรมต่างๆ
ในสังคมบุพกาลนี้ ชีวิตมนุษย์มีข้อดีตรงที่ไม่มีการแบ่งชนชั้น
ไม่มีผู้ปกครอง และไม่มีการเลือกปฏิบัติระหว่างชายกับหญิง
แต่ข้อเสียคือถ้าภูมิอากาศหรือธรรมชาติเปลี่ยนไป มนุษย์จะอยู่อย่างยากลำบาก
เพราะไม่มีส่วนเกิน
มนุษย์อยู่กันทั่วโลกในสภาพแบบนี้ประมาณ
140,000 ปี คือ ประมาณ 90% ของประวัติศาสตร์มนุษย์ ข้อมูลนี้สำคัญ
เพราะพวกที่สนับสนุนระบบชนชั้น การขูดรีด ความเหลื่อมล้ำ หรือทุนนิยม
มักพยายามอ้างว่า “ธรรมชาติมนุษย์”
เป็นธรรมชาติของการแย่งชิงและการแข่งขัน แต่ถ้า 90%
ของประวัติศาสตร์เป็นยุคของความเท่าเทียมและการร่วมมือกันระหว่างมนุษย์
มันจะเป็นอย่างที่พวกนั้นอ้างไม่ได้
เมื่อ 10,000 ปีก่อนยุคปัจจุบัน
มนุษย์เริ่มใช้ระบบเกษตรพื้นฐาน
แต่ในไม่ช้าวิถีชิวิตแบบเก่าเริ่มยากลำบากมากขึ้นเนื่องจากการเปลี่ยนแปลง
ทางภูมิอากาศ มนุษย์กลุ่มต่างๆ
ต้องเลือกระหว่างการอยู่แบบเติมโดยใช้เกษตรพื้นฐานที่ไม่แน่นอน
หรือเลือกเดินหน้าพัฒนาเทคโนโลจีต่างๆ
กลุ่มที่เลือกพัฒนาเทคโนโลจีเริ่มใช้สัตว์ลากไถ และใช้ปุ๋ยจากขี้สัตว์
เพื่อเพิ่มผลผลิตแต่ผลพวงที่ตามมาคือสังคมชนชั้น
การเพิ่มผล
ผลิตทำให้ชีวิตมีความมั่นคงมากขึ้น
ความสลับสับซ้อนของสังคมและการแบ่งงานกันทำมีผลในการเปลี่ยนความสัมพันธ์
ระหว่างคนและมีคนประเภทหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา คือพวกที่มีหน้าที่ “ควบคุม” ระบบเก็บอาหารเพื่อความมั่นคงของสังคม และเมื่อประมาณ 5000 ปีมาแล้ว มีการเริ่มเขียนถึง “ทาส” มีความเหลื่อมล้ำเกิดระหว่างคน และมีการบังคับใช้ชาวบ้านเพื่อทำงานเป็นบางเวลา
คำถามที่สำคัญคือ “มนุษย์ที่เคยเท่าเทียมกันมาก่อนเป็นเวลาแสนปีทนสภาพเช่นนี้ได้อย่างไร?”
คำตอบคือ กลุ่มต่างๆ
ต้องเลือกเอาว่าจะเดินหน้าพัฒนาการผลิตในบริบทของสังคมยุคนั้น
หรือจะถอยหลังไปอยู่อย่างยากลำบาก
แต่เราไม่ควรลืมว่าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวในสังคมเต็มไปด้วยความขัดแย้งทาง
ชนชั้นเสมอ
และในยุคปัจจุบันเราสามารถพูดได้ว่าเทคโนโลจีเจริญเติบโตพอที่จะยกเลิกระบบ
ชนชั้นได้
(ที่มา)
http://turnleftthai.blogspot.com/2012/03/blog-post_06.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น