เอียง"เอียง"เอียง"

"เอียง"เอียง"เอียง"

ตราชูนี้ดูเที่ยง บ่มิเอียงจริงไหมหือ
ขวาซ้ายเท่ากันหรือ รึจะหย่อนอยู่ข้างไหน
เพ่งดูตราชูตั้ง ข้านี้ยังมิแน่ใจ
ที่เที่ยงนั้นเพียงใด ที่ว่าไม่แค่ไหนกัน
ตราชูคู่กฎหมาย ตราขึ้นไว้เพื่อสุขสันต์
สังคมมิป่วนปั่น เพราะกฎข้อบังคับคาน
แต่นี้เพื่อใครหรือ มวลชนฤาเผด็จการ
อ้ำอึ้งตะลึงลาน ศาลที่ไหนไม่เคยมี
เขายึดเราฮึดสู้ กฎว่าสูต้องเป็นผี
เขาร่างอ้างว่าดี เราแก้มั่งช่างระแวง
ตีความหยามทวยราษฎร์ แย่งอำนาจอย่างผาดแผลง
สิ้นคิดบิดตะแบง พลิกชิวหามาเทียบเคียง
สิ้นธรรมเหลืออำนาจ อาละวาดตวาดเถียง
ตราชูนี้ดูเอียง บ่มิเที่ยงเสียแล้วเอย

เกษียร เตชะพีระ

ทางออกจากตุลาการธิปไตยคือทั้งตุลาการและประชาชน จงอย่ากลัวเลย!

"ไม่ใช่อำนาจหรอก แต่เป็นความกลัวต่างหากที่ทำให้เสื่อมทรามลง
"ความกลัวว่าจะสูญเสียอำนาจทำให้ผู้กุมอำนาจเสื่อมทรามลง
และความกลัวโทษทัณฑ์ของอำนาจก็ทำให้ผู้อยู่ใต้อำนาจนั้นเสื่อมทรามลงด้วย"
"ทางออกคือ อย่ากลัวเลย"

อองซานซูจี
 

ล่าสุด ผมได้ตั้งข้อสังเกตถึงความเสื่อมทรามที่อำนาจตุลาการธิปไตยกระทำให้เกิดขึ้น แก่สถาบันตุลาการในรอบหลายปีที่ผ่านมาหลังรัฐประหาร คปค. ๒๕๔๙ ในบทสัมภาษณ์ นิตยสารสารคดีฉบับ ๘๐ ปีการเมืองไทย (มิ.ย. ๒๕๕๕) ว่า:

"สถาบันและบุคคลที่ใช้อำนาจมากแต่มีสติปัญญากำกับอำนาจน้อยมันเป็นอย่างไร มันก็ชอบธรรมน้อยลง แล้วคนก็หัวเราะเยาะมากขึ้นเรื่อยๆ เกิดอะไรขึ้นกับศาลรัฐธรรมนูญที่ผ่านมา ใช้อำนาจแบบมหัศจรรย์มาก เปิดพจนานุกรมในการตีความบ้างละ เติมคำว่า “อาจจะ” เข้าไปตอนเรื่องเขาพระวิหารบ้างละ ตอนนี้ก็มาตีความมาตรา ๖๘ แบบมหัศจรรย์ลั่นโลก ขัดแย้งกับตัวเองด้วยซ้ำ คนเขาก็ดูเบาสติปัญญาคุณมากขึ้นเรื่อยๆ อำนาจคุณก็มีอยู่ในรัฐธรรมนูญ คุณยังคงใช้อำนาจนั้นไปได้เรื่อยๆ ก็จริงอยู่ แต่ใครจะฟังคุณ ความยอมรับจะมีแค่ไหน ถ้าคุณใช้อำนาจอย่างเขลา"

เกษียร เตชะพีระ