สร้างระบอบอันชอบธรรมตามกำหนด
เขียนเป็นกฎกติกามาเกื้อหนุน
จ้างจริยธรรมมาค้ำจุน
อ้างพระคุณเหนือไพร่ในแดนดิน
เป็นระบอบบ้าใบ้เหมือนไร้หลัก
เพียงจงรักแลภักดีไม่มีสิ้น
อย่าสงสัยอย่าถามไถ่ให้ได้ยิน
พญายมพรหมอินทร์ก็ยังอวย
ระบบการศึกษาพาเคลิ้มฝัน
ประวัติศาสตร์เกษมสันต์นั้นแสนสวย
เคยฟูเฟื่องรุ่งเรืองแลร่ำรวย
เต็มไปด้วยฉากลิเกย์แลละคอน
เพลิงอำนาจอำนวยผลแด่ชนชั้น
กระพือโหมโรมรันแลเร่าร้อน
ไพร่ก็เหลือข้าวกับเกลือเอื้ออาทร
ฟังคำสอนแลคำสั่งอย่างตั้งใจ
สร้างระบอบอันชอบธรรมตามกำหนัด
ปฏิวัติเพืี่อเปลี่ยนผ่านกาลสมัย
แล้วสีซอ เพลงตอแหล-ธิปไตย
ด้วยมุ่งหมายว่าฝูงควายจะเชื่อฟัง
มอบตอแหลธิปไตยแด่ไพร่ทาส
ป่าวประกาศเกียรติคุณให้หนุนหลัง
ยกพระธรรมเทศนามาปิดบัง
ควายก็คลั่ง คนก็คิด อนิจจา
ประชาชนทนทุกข์รันทดท้อ
ด้วยเสียงซอตอแหลยังเริงร่า
ฟังสำเนียงเสียงกรีดก้องโลกา
อ้างอำนาจอันเหนือกว่าประชาชน
เมื่อได้คิดว่ามีสิทธิ์ต้องส่งเสียง
ไพร่ก็เพียงพูดแสดงแจ้งเหตุผล
เพลิงอำนาจอันหยามเหยียดเกลียดความจน
พลันร้อนรนรุกไล่ไร้ปราณี
แลร้องสั่งสังหารไพร่ ไอ้ อี ห่า
คำสั่งฆ่า ฆ่าให้ตายเป็นพรายผี
อย่าได้คาดอย่าได้คิด สิทธิ์-เสรี
เท่าที่มีก็มากไปพวกไพร่เลว ฯลฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น