'เขตพระนคร' ครองแชมป์คนไร้บ้านสูงสุดใน กทม.

 

 

ปัญหาคนไร้บ้านในเมืองขนาดใหญ่ของประเทศ เป็นสิ่งที่เติบโตขึ้นพร้อมขนาดของเมือง มูลนิธิอิสรชน เปิดเผยจำนวนคนไร้บ้านล่าสุด พบว่า เขตพระนคร เป็นพื้นที่ที่มีคนไร้บ้านมากที่สุดในกรุงเทพฯ และมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมแนะให้รัฐบาลเร่งผลักดัน ร่าง พ.ร.บ.คนไร้ที่พึ่ง เพื่อให้การแก้ปัญหาคนไร้บ้านเกิดผลเป็นรูปธรรมมากขึ้น หลังจากค้างอยู่ในสภามากว่า 5ปี

มูลนิธิอิสรชน เปิดเผยผลการสำรวจจำนวนผู้ใช้ชีวิตในพื้นที่สาธารณะ หรือ "คนไร้บ้าน" ในพื้นที่กรุงเทพมหานคร ซึ่งจัดทำขึ้นเมื่อปลายปี 2554 พบว่า มีจำนวนทั้งสิ้น 2,561 คน แบ่งเป็นผู้ชาย 1,630 และผู้หญิง 931 คน

เพิ่มขึ้นจากช่วงเดียวกันของปี 2553 ร้อยละ 4.2 โดยคาดว่าจะมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จากหลายปัจจัย เช่น การว่างงาน ปัญหาสุขภาพจิต เป็นโรคร้ายที่สังคมรังเกียจ และครอบครัวแตกแยก

หากเปรียบเทียบในเชิงพื้นที่จะพบว่า เขตพระนคร มีคนไร้บ้านมากที่สุดในกรุงเทพฯ คือ 472 คน รองลงมาคือ เขตบางซื่อ  จตุจักร  ปทุมวัน และสัมพันธวงศ์

โดยพบว่าคนไร้บ้านส่วนใหญ่ เป็นคนกลุ่มคนเร่ร่อน  รองลงมา คือคนติดสุรา  คนหลับนอนชั่วคราว  ผู้ป่วยข้างถนน และคนจนเมือง  ส่วนจำนวนคนไร้บ้านทั่วประเทศนั้น มูลนิธิอิสรชนคาดว่ามีอยู่ประมาณ 30,000 คน

นายนที สรวารี เลขาธิการมูลนิธิอิสรชน กล่าวว่า กลุ่มคนไร้บ้านที่ภาครัฐควรเข้ามาช่วยเหลือเร่งด่วน คือผู้ป่วยทางสมองและจิต เนื่องจากสถิติพบว่า คนไร้บ้านกลุ่มนี้เสียชีวิตเฉลี่ยเดือนละ 1 คน เพราะนอนข้างคลองจนพลัดตกน้ำ และเสียชีวิตจากโรคร้ายที่ไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี

ส่วนกลุ่มที่คนเร่ร่อน ภาครัฐจะต้องมีการฟื้นฟู ปรับกระบวนการคิด พัฒนาอาชีพ เน้นพึ่งพาตนเองให้มากกว่าการสงเคราะห์ พร้อมกับเรียกร้องให้รัฐบาลเร่งผลักดัน "ร่างพระราชบัญญัติคนไร้ที่พึ่ง" ซึ่งค้างอยู่ในสภามากว่า 5ปีแล้ว หลังจากที่แนวคิดนี้ริเริ่มในสมัยรัฐบาลนายสมัคร สุนทรเวช


นายสมบัติ บุญงามอนงค์ ประธานกรรมการมูลนิธิกระจกเงา กล่าวว่า การแก้ปัญหาคนไร้บ้าน  จะต้องทำการศึกษาถึงต้นเหตุ ไม่ใช่แค่สร้างสถานสงเคราะห์เพื่อรองรับเท่านั้น โดยภาครัฐควรต้องจับมือกับมูลนิธิและองค์กรที่ทำงานด้านนี้ เพื่อร่วมกันหาแนวทางแก้ปัญหาที่ชัดเจน

เลขาธิการมูลนิธิอิสรชนย้ำว่า ไม่ควรเรียกกลุ่มคนไร้บ้านว่าเป็นพวกเร่ร่อนจรจัด เนื่องจากเป็นคำที่แฝงทัศนคติเหยียบย้ำศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ แต่ควรเรียกคนกลุ่มนี้ว่า "ผู้ใช้ชีวิตในพื้นที่สาธารณะ" ตามสภาพการใช้ชีวิตของพวกเค้า

และอยากให้สังคมเข้าใจว่า มนุษย์แต่ละคนมีความชอบและวิถีชีวิตแตกต่างกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะมีคนนอนอยู่ใต้สะพานหรือบนทางเท้า สิ่งสำคัญคือการกระทำนั้นจะต้องไม่ผิดกฎหมาย หรือสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่น

(ที่มา)
http://www.dailymotion.com/VoiceTV#video=xvphky